Od pierwszego dnia małżeństwa czułam się obco w rodzinie mojego męża. Zawsze byłam gotowa pomagać, ale kiedy sama znalazłam się w potrzebie, zostałam zupełnie sama. Teraz postanowiłam przerwać ten krąg i postawić granice.
Poszukuję wsparcia w radzeniu sobie z emocjonalnym i finansowym obciążeniem, jakie niosą ze sobą dwaj bracia, którzy od ponad roku są bezrobotni i w dużej mierze polegają na naszej matce.
Jako 31-letnia mama po raz pierwszy, znalazłam się w sytuacji, gdzie musiałam stawić czoła wyzwaniom macierzyństwa niemalże sama. Pomimo moich starań, by wyrazić swoje potrzeby, mój mąż szukał wsparcia u swojej rodziny, zamiast być przy mnie. Moja najbliższa przyjaciółka zasugerowała, że to ja jestem winna.
Moja przyjaciółka Ania podzieliła się ze mną swoją bolesną rodzinną sytuacją. Jej 30-letnia córka, Kasia, wyszła za mąż za swojego ukochanego z czasów studiów, Tomka, trzy lata temu. Historia rodziny Tomka jest pełna trudności. Teraz Kasia, Tomek i ich dwuletni syn są ściśnięci w małym mieszkaniu z jego rodzicami i młodszym bratem, Piotrem.
Mój partner zniknął, zabierając wszystkie nasze oszczędności. Moja najlepsza przyjaciółka przybiegła, gdy tylko się o tym dowiedziała. Szukam desperacko wskazówek, jak iść dalej.
Przez lata to ja ponosiłam finansowy ciężar w naszym małżeństwie. Mój mąż, który jest o dziesięć lat starszy, pracuje, ale nie dokłada się do naszych domowych wydatków. Ma dziecko z poprzedniego małżeństwa i po rozwodzie wrócił do rodziców. Kiedy zaczęliśmy się spotykać, wierzyłam, że wszystko się zmieni.
Czy dorosłe dzieci powinny mieszkać blisko swoich rodziców? Niedawna rozmowa z moją mamą skłoniła mnie do głębokich przemyśleń na ten temat. Wierzę, że nie jestem jedyną osobą, która zmaga się z tym dylematem. Rozmawiałyśmy o tym, jak szybko dzieci dorastają. Jeszcze wczoraj odprowadzałam moją córkę na pierwszy dzień szkoły, a dziś kończy szkołę i przygotowuje się do wyprowadzki. To słodko-gorzki moment, który skłonił mnie do refleksji nad wyborami, jakie podejmujemy jako rodziny.
Mówi, że jej teściowie zawsze obdarowują ich drogimi prezentami, podczas gdy ja tego nie robię. Ale nie bierze pod uwagę, że jej teściowie prowadzą dochodowy biznes, a ja nie mam takich środków.
Kiedy się pobraliśmy, miałam 27 lat, a mój mąż był o rok starszy. Teraz obchodzimy piątą rocznicę ślubu. Mieszkamy w małym jednopokojowym mieszkaniu.
Poszukuję porad, jak radzić sobie z uczuciem zazdrości i niepewności związanymi z zachowaniem mojego ojczyma wobec prezentów ślubnych mojej młodszej siostry.
