Kiedy wzięliśmy ślub, byłam zdeterminowana, aby nie mieszkać z naszymi rodzicami. Wierzyłam, że ważne jest, aby budować nasze własne życie niezależnie. Ale ani mój mąż, ani ja nie byliśmy przygotowani na wyzwania, które nas czekały.
Kiedy wprowadziliśmy się do naszego nowego mieszkania, zaczęliśmy organizować nasze rzeczy, a potem planować podróż poślubną. Nie spieszyliśmy się, ale wszystko poszło nie tak, gdy moja teściowa postanowiła, że pojedzie z nami.
Wyszłam za mąż w wieku 32 lat, czując się pewnie w swojej karierze i wyborach życiowych. Moi rodzice dobrze mnie wychowali i zapewnili mi dobrą edukację, więc wspinanie się po szczeblach kariery nie było dla mnie zaskoczeniem. Oczywiście były wyzwania, ale nic nie do pokonania. Teraz jestem zastępcą kierownika z solidną pensją i firmowym samochodem. To nie jest przechwalanie się; to tylko ilustracja stylu życia, do którego byłam przyzwyczajona.
Nigdy nie rozumiałam kobiet, które były zazdrosne o swoich mężów i kłóciły się z nimi bez powodu, ale teraz sama znajduję się w takiej sytuacji. Po urodzeniu naszego drugiego dziecka, zmagałam się z problemami hormonalnymi i przytyłam. Przybrałam prawie dwadzieścia kilogramów. Naturalnie, teraz nie wyglądam zbyt atrakcyjnie, sama siebie nie lubię i jestem bardzo zmartwiona.
Moi rodzice podarowali nam piękny dom na ślub, ale nie udało nam się. Teraz nie wiem, co dalej. Pomóżcie!
Mój mąż usprawiedliwia swoje lenistwo w zarabianiu więcej pieniędzy, mówiąc, że nie ma motywacji. Twierdzi, że gdybyśmy mieli dziecko, zacząłby pracować ciężej. Ale nie podoba mi się to podejście. Nie sądzę, że posiadanie dziecka przy naszych obecnych dochodach to dobry pomysł. Jesteśmy razem od dwóch lat – rok randkowaliśmy, a potem
Poznaliśmy się na urodzinach wspólnego znajomego. Jan od razu się mną zainteresował i rozmawialiśmy przez cały wieczór. Wydawał się interesującym i dowcipnym rozmówcą, a ja uwielbiam mężczyzn z dobrym poczuciem humoru. Kiedy impreza się skończyła, Jan poprosił o mój numer telefonu, a ja mu go dałam. Z niecierpliwością czekałam na jego telefon. Minęło kilka dni
Szukam porady, czy wybaczyć mężowi, który wrócił przepraszając po rozstaniu.
Pewnego dnia mąż wrócił wcześniej z pracy, nie informując wcześniej żony. Otworzył drzwi, wszedł do salonu i zobaczył na twarzy żony wyraz czystego przerażenia. Nie, w domu nie było obcego. Zamiast tego była jego żona, która kiedyś uwielbiała przebierać się w różne stroje, teraz ubrana w za duży, luźny t-shirt. Na jej ramionach były widoczne oznaki
Mój mąż Grzegorz zostawił mnie i nasze dziecko w zaniedbanym domu, żeby się nas pozbyć. Kiedy nas znowu zobaczył, zaniemówił. Potrzebuję porady, co robić dalej.
Dorastając jako jedyne dziecko, miała wszystko, co najlepsze, choć jej rodzice byli surowi i trzymali ją na krótkiej smyczy. To wychowanie ukształtowało Emilię w osobę, którą jest dzisiaj.
W końcu zdecydowałam się zakończyć małżeństwo, ale teraz moje dzieci widzą we mnie winowajcę. Szukam porady, jak poradzić sobie z tą sytuacją.
